.jpg)
Według prof. Janus farby i tynki zawierające specjalne substancje aktywne, mogą rozkładać zanieczyszczenia powietrza. Takie materiały są już stosowane i dają dobre rezultaty, usuwając nawet bardzo szkodliwe substancje. Prof. Magdalena Janus w swoich badaniach skupiła się nad fotoaktywnymi materiałami budowlanymi.
Ta fotoaktywność nadawana jest przez wprowadzenie fotokatalizatora w matrycę materiału budowlanego, takiego jak np. gips czy cement. Fotokatalizatorem w moim przypadku jest ditlenek tytanu. Ditlenek tytanu na dużą skalę w Polsce produkowany jest przez Grupę Azoty Zakłady Chemiczne Police S.A. jako tzw. biel tytanowa - biały pigment wykorzystywany w wielu gałęziach przemysłu na przykład jako dodatek do farb, papieru oraz kosmetyków – tłumaczy prof. Janus.
Odpowiednia modyfikacja nadaje temu materiałowi fotoaktywność, czyli aktywność inicjowaną przez światło np. promieniowanie słoneczne. Pod wpływem światła na powierzchni takiego materiału powstają rodniki hydroksylowe, które są w stanie rozłożyć związek organiczny do ditlenku węgla i wody.
Fotoaktywny cement może być na przykład stosowany jako dodatek do ściernej warstwy kostki brukowej. Może być używany również do produkcji elementów betonowych, których powierzchnia nie będzie w przyszłości pokrywana dodatkowymi materiałami.
Ważne jest, aby taka powierzchnia była oświetlana promieniowaniem słonecznym, widzialnym lub ultrafioletowym w zależności od stosowanego fotokatalizatora, tak aby proces fotokatalizy mógł zajść. Temat jest niezwykle ciekawy, gdyż z pomocą fotokatalizatora i słońca możemy trudno degradowalne związki rozłożyć do ditlenku węgla i wody – wyjaśnia prof. Janus.
Prof. Magdalena Janus od wielu lat zajmuje się fotokatalizą. W 2006 roku obroniła z wyróżnieniem pracę doktorską pt. „Otrzymywanie i badanie fotokatalizatora z TiO2/C do rozkładu zanieczyszczeń organicznych wody". Swoje badania na Politechnice Berlińskiej prowadziła w ramach stypendium NAWA. Badaczka jest laureatką Programu im. Bekkera.
Napisz komentarz
Komentarze